افسردگی وضعیتی است که بر نحوه تفکر، احساس و عمل فرد تأثیر منفی می‌گذارد و علائم آن حداقل برای 2 هفته متوالی ادامه می‌یابد. در سال 2017، در حدود 7.1٪ از تمام بزرگسالان در ایالات متحده حداقل یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کرده اند . این امر آن را به یکی از شایع ترین شرایط سلامت روان تبدیل می کند. با وجود این، باورهای غلط در مورد افسردگی وجود دارد. این بیشتر به دلیل قدیمی بودن علم و تصورات فرهنگی، اجتماعی و پزشکی از آن است.
به خواندن این مطلب ادامه دهید تا در مورد برخی از رایج ترین افسانه های مربوط به افسردگی، چرایی گمراه کننده بودن آن ها و حقایقی که باید بدانید مطلع شوید.
باورهای غلط در مورد افسردگی چیست؟
نیاز به خدمات مشاوره روانشناسی دارید؟
برخی از باورهای غلط در مورد افسردگی عبارت اند از:
1. افسردگی یک وضعیت واقعی نیست
فرد مبتلا به افسردگی می تواند هم علائم عاطفی و هم علائم جسمی را تجربه کند. برخی افراد با این ادعا که افسردگی یک وضعیت پزشکی واقعی نیست و در عوض نوعی انتخاب یا ویژگی شخصیتی است، افسردگی را بی اعتبار می کنند. این درست نیست.
افسردگی یک وضعیت کاملا ثابت است که هم علائم عاطفی و هم جسمی ایجاد می کند. در واقع، 63.8٪ بزرگسالانی که حداقل یک دوره افسردگی اساسی را در سال 2017 تجربه کردند، به شدت تحت تأثیر این بیماری قرار گرفتند.
پزشکان همچنین افسردگی را با ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، محیطی و روانی مرتبط می دانند
2. داروها همیشه بهترین راه برای درمان افسردگی هستند
داروهای ضد افسردگی می‌توانند نحوه استفاده مغز از مواد شیمیایی که خلق و خو و استرس را مدیریت می‌کنند، بهبود بخشند و پزشکان اغلب آنها را برای کمک به درمان افسردگی تجویز می‌کنند.
با این حال، داروهای ضد افسردگی درمان افسردگی نبوده و برای همه یا در هر موقعیتی موثر نیستند. در واقع، پزشکان معمولا داروهای ضد افسردگی را در کنار روان درمانی و تغییر سبک زندگی تجویز می کنند تا به درمان افسردگی کمک کنند.
3. افسردگی همیشه توسط یک رویداد آسیب زا تحریک می شود
یکی دیگر از باورهای غلط در مورد افسردگی این است که رویدادهای بد را دلیل افسردگی بدانیم. مجموعه ای از عوامل می توانند خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهند، از جمله رویدادهای آسیب زا مانند تغییرات عمده زندگی، غم و اندوه و حوادث.
با این حال، رویدادهای آسیب زا یک عامل خطر یا محرک بالقوه افسردگی هستند، نه علت اصلی آن.
همچنین، همه کسانی که یک رویداد آسیب زا را تجربه می کنند، به افسردگی مبتلا نمی شوند. این وضعیت همچنین زمانی ایجاد میشود که به نظر می‌رسد همه چیز در زندگی شخصی خوب پیش می‌رود.
4. افسردگی یک بخش طبیعی از بزرگ شدن است
نوجوانی می تواند دوران سختی از نظر عاطفی، اجتماعی و فیزیولوژیکی باشد. علائم افسردگی می تواند مشابه اثرات دوران نوجوانی باشد. اینها شامل پرخوابی، تحریک پذیری، بدبینی و اضطراب است.
به نظر می رسد نوجوانان نیز نرخ بالایی از افسردگی را تجربه می کنند. با این حال، افسردگی یک مراسم گذری یا یک رویداد بیولوژیکی نیست که فرد باید برای رسیدن به بزرگسالی آن را پشت سر بگذارد.
نوجوانانی که «نشانه های معمول نوجوانی» را نشان می دهند، به ویژه به طور مداوم کاهش خلق و خو و مشکل در کنار آمدن با خواسته های مدرسه، باید در اسرع وقت از طریق صحبت با یک بزرگسال یا پزشک معتمد کمک بگیرند.
5. همه زنان پس از زایمان دچار افسردگی می شوند
بسیاری از زنان به مدت یک یا دو هفته پس از زایمان، «بیبی بلوز» را تجربه می‌کنند که اثرات آن معمولاً شامل اضطراب خفیف، خستگی و خلق و خوی نسبتا کاهش یافته است.
محققان معتقدند افسردگی پس از زایمان به دلایل مختلفی از جمله تغییرات ناگهانی در سطح استروژن و پروژسترون ، کمبود خواب و داشتن سابقه افسردگی ایجاد می شود.
زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان ممکن است احساس خستگی و غمگینی شدید به حدی داشته باشند که مراقبت از خود و نوزادانشان را برایشان سخت کند.
آن ها ممکن است برای جلوگیری از عوارض طولانی مدت نیاز به درمان داشته باشند. در موارد شدید، بدون درمان مناسب، افسردگی پس از زایمان می تواند برخی از زنان را به سمت آسیب رساندن به خود یا نوزادشان سوق دهد.
6. مردان به افسردگی مبتلا نمی شوند
کلیشه های فرهنگی و اجتماعی این باورهای غلط در مورد افسردگی را حفظ کرده اند که مردان دچار افسردگی نمی شوند. در نتیجه، بسیاری از مردم افسردگی مردانه را برای مدت طولانی نادیده گرفتند.
اگرچه به نظر می رسد افسردگی زنان را بیشتر از مردان تحت تاثیر قرار می دهد، مردان آن را تجربه می کنند، حتی اگر برخی از علائم ممکن است متفاوت باشد.
مردان ممکن است خشمگین یا پرخاشگر به نظر برسند تا غمگین و همچنین ممکن است در فعالیت های پرخطر شرکت کنند. مردان نیز تمایل کمتری برای صحبت در مورد احساسات خود دارند و بنابراین ممکن است کمتر به دنبال کمک باشند.
مردانی که علائم افسردگی دارند باید در اسرع وقت با پزشک یا متخصص سلامت روان صحبت کنند تا از عوارض جدی پیشگیری کنند. مردان نیز بیشتر از زنان در اثر خودکشی مرتبط با افسردگی جان خود را از دست می دهند.
7. اگر یکی از اعضای خانواده دچار افسردگی شود، فرد دچار افسردگی می شود
داشتن سابقه خانوادگی افسردگی یک عامل خطر برای این بیماری است، اما تضمینی نیست که کسی به آن مبتلا شود.
ژنتیک مطمئنا در ایجاد افسردگی نقش دارد، اما معمولا در کنار ترکیبی از سایر عوامل محیطی، روانی و بیولوژیکی. بنابراین، فقط به این دلیل که بستگان یک فرد ممکن است افسردگی را تجربه کرده باشند، نشانه مطمئنی نیست که خودشان به آن مبتلا شوند.
با این حال، افرادی که دچار افسردگی می شوند، ممکن است از صحبت با اعضای خانواده که شخصا این بیماری را درک می کنند، آرامش و راهنمایی بیشتری پیدا کنند.
8. مصرف داروهای ضد افسردگی یک تعهد مادام العمر است
درست است که برخی از افراد مبتلا به افسردگی سال ها داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند تا علائم خود را مدیریت کنند، اما پزشکان به ندرت داروهای ضد افسردگی را برای مادام العمر تجویز می کنند.
معمولا حدود 2 تا 4 هفته طول می کشد تا داروهای ضد افسردگی شروع به کار کنند. ذکر این نکته ضروری است که برای افرادی که داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند، قطع ناگهانی مصرف آنها بی خطر نیست. این به دلیل خطر عوارض جانبی ترک همراه با برخی داروها است.
اکثر مردم با پزشک یا متخصص سلامت روان خود برنامه ای برای کاهش تدریجی دوز خود دارند. زمانی که علائم فرد برطرف شد، این روش کاهش باریک عمل رایجی است.
معمولا این پس از مصرف دارو برای حدود 6 تا 12 ماه است.
سخن آخر
علی رغم اینکه یک بیماری شناخته شده بسیار رایج است، هنوز افسانه ها و باورهای غلط در مورد افسردگی وجود دارد.
همانطور که محققان در مورد افسردگی بیشتر می آموزند و با تکامل ادراکات اجتماعی، فرهنگی و پزشکی در مورد آن، این باورهای غلط در حال از بین رفتن هستند.
همانطور که تحقیقات جدید نشان می دهد افسردگی چقدر پیچیده، رایج و فراگیر است، حتی درک فعلی از افسردگی نیز احتمالا تغییر خواهد کرد.