افسردگی مزمن چیست؟ نشانه ها و راه های درمان

نشانه های افسردگی مزمن می تواند شامل احساس ناامیدی، افزایش تحریک پذیری، از دست دادن لذت، مشکل در تمرکز یا خواب یا افکار مرگ بر خودکشی باشد.

درجه ای از افسردگی که علائم شما با زندگی روزمره شما تداخل می کند، مانند غیبت از مدرسه یا کار، به پزشکان کمک می کند تا سطح شدت افسردگی شما را تعیین کنند.

بررسی طیف افسردگی

لازم به ذکر است که انواع مختلفی از افسردگی وجود دارد و در حالی که ممکن است علائم مشترکی داشته باشند، تجربه هر فرد ممکن است متفاوت باشد.

علائم افسردگی هم از نظر مدت و هم از نظر شدت می تواند در یک طیف رخ دهد. افسردگی خفیف ممکن است در طول دوره های استرس رخ دهد؛ اما با گذشت زمان برطرف می شود و ممکن است نیازی به درمان خاصی نداشته باشد. افسردگی متوسط ​​تا شدید باعث علائم مزمن می شود و معمولا حداقل به یک نوع درمان افسردگی نیاز دارد.

به طور کلی، افسردگی مزمن یا شدید به نوعی درمان برای یافتن تسکین نیاز دارد. علاوه بر این، شدت افسردگی می‌تواند در طول زمان تغییر کند و به طور فزاینده‌ای بدتر شود یا در طول همان دوره افسردگی، بین خفیف و شدید تغییر کند.

اگر فردی افسردگی شدید داشته باشد، ممکن است به خود آسیب برساند، افکار خودکشی داشته باشد یا در معرض خطر اقدام به خودکشی باشد. اگر به شدت افسرده هستید، به روان درمانگر مراجعه کنید تا به شما کمک کند علائم خود را مدیریت کرده و ایمنی و رفاه خود را تضمین کنید.

برخی از نشانه های افسردگی مزمن

هیچ تعریف مشخصی از افسردگی مزمن وجود ندارد. اگر یک نوع افسردگی برای شما تشخیص داده شود، شدت این بیماری توسط پزشک یا متخصص سلامت روان بر اساس آموزش و تجربه آن ها ارزیابی می شود. هنگام تعیین اینکه آیا دچار افسردگی شدید است یا خیر، برخی از علائم و نشانه های کلیدی وجود دارد که پزشکان در نظر می گیرند. برخی از نشانه های افسردگی مزمن عبارت اند از:

1. روان پریشی

علائم روان پریشی مانند هذیان و توهم نشان می دهد که فرد از واقعیت فاصله گرفته است. علائم افسردگی روانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تحریک
• با وجود شواهدی که خلاف آن را نشان می دهد، فرد معتقد است که شخصی بیمار است.
• هذیان یا توهم
• اضطراب شدید
• نقص فکری
• عدم تحرک فیزیکی
• مشکل در به خواب رفتن

2. افکار و رفتارهای خودکشی

نشانه های قوی خودکشی شامل صحبت در مورد تمایل به مردن، برنامه ریزی یا تلاش برای خودکشی است. علائم هشدار دهنده قصد خودکشی عبارت اند از:

• دستیابی به وسایل خودکشی (خرید اسلحه، جمع آوری تعداد زیادی قرص و …)
• تغییر در عادات غذایی یا خوابیدن
• درگیر شدن در رفتار مخاطره آمیز یا خود ویرانگر
• بی قراری یا اضطراب شدید
• سامان دادن به امور (تنظیم وصیت‌نامه، بخشش مال)
• افزایش مصرف موادی مانند مواد مخدر و الکل
• تغییرات شدید در خلق و خوی / نوسانات خلقی
• خداحافظی با دوستان و خانواده انگار برای آخرین بار
• احساس گیر افتادن یا ناامیدی در موقعیت خود
• صحبت زیاد درباره مرگ، مردن و خشونت
• صحبت کردن در مورد خودکشی یا آرزوی اینکه کاش به دنیا نیامده بود.
• کناره گیری از دوستان یا خانواده

3. مالیخولیا

احساس غم و اندوه عمیق با افسردگی مشترک است و ممکن است مداوم و شدید باشد. مالیخولیا افسردگی است که تا حد بی علاقگی به همه چیز در زندگی شما بالا می رود. تحقیقات نشان می دهد که مالیخولیا اغلب در ساعات صبح بدتر می شود و به طور معمول با حرکت آهسته، مشکل در تمرکز و از دست دادن اشتها همراه است.

4. اثرات فیزیکی افسردگی مزمن

نشانه های افسردگی مزمن ممکن است به صورت فیزیکی از طریق علائمی که در بدن احساس می شود ظاهر گردد. نمونه هایی از اثرات فیزیکی افسردگی شامل اختلال خواب، تغییرات اشتها، تمرکز یا حافظه ضعیف و از دست دادن علاقه به رابطه جنسی است. برخی از افراد مبتلا به افسردگی ممکن است درد مزمن را نیز احساس کنند، مشکلات گوارشی را تجربه کنند یا سطح بالاتری از خستگی داشته باشند.

5. تغییرات روانی حرکتی

یکی دیگر از نشانه های افسردگی مزمن تغییرات روانی حرکتی است. کاهش قابل توجه فعالیت ذهنی و بدنی گاهی اوقات می تواند در بیماری های روانی مانند افسردگی رخ دهد. از نظر بالینی، این اغلب به عنوان عقب ماندگی روانی حرکتی شناخته می شود و شامل اختلال در رفتار حرکتی ظریف (مانند مشکل در هنگام برداشتن یک سکه از زمین)، گفتار و حالات چهره است.

تشخیص افسردگی مزمن

دستورالعمل ‌هایی مانند دستورالعمل‌ هایی که در «راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی» ( DSM-5) و طبقه ‌بندی بین‌المللی بیماری ‌ها (ICD) یافت می‌شوند، به پزشکان و متخصصان سلامت روان کمک می‌‌کنند به طور سیستماتیک علائم فرد را ارزیابی کنند. این معیارها را می توان تغییر داد و زمانی که یافته های تحقیقاتی جدید در دسترس قرار گرفت، به صورت دوره ای به روز می شوند.

عدم استانداردسازی

مقیاس ‌های کمی به محققان کمک می‌ کنند علائم را اندازه‌ گیری و سازماندهی کنند. با این حال، روش‌شناسی بین مطالعات و محققان متفاوت است، به این معنی که تعریف واحدی از افسردگی شدید در سراسر جهان وجود ندارد.

عدم استانداردسازی به این معنی است که اگر علائم افسردگی یک فرد با مقیاس های مختلف توسط ارائه دهندگان مختلف ارزیابی شود، تشخیص ممکن است سازگار نباشد. برخی از ارائه دهندگان از آن ها در عمل بالینی استفاده نمی‌کنند؛ مگر اینکه بیمار دارو مصرف کند، در حالی که برخی دیگر به طور منظم از آن ها استفاده می کنند.

سخن آخر

در حالی که هیچ تعریف مشخصی از افسردگی مزمن وجود ندارد، واضح است که افسردگی و علائم آن در طیفی از شدت وجود دارد. برخی از افراد علائمی دارند که با گذشت زمان بهتر می شوند و زندگی روزمره آن ها را مختل نمی کنند. برخی دیگر علائمی دارند که به خوبی به درمان پاسخ می دهند، مانند داروهای ضد افسردگی و روان درمانی.

اگر چه یافتن مؤثرترین راه برای مدیریت نشانه های افسردگی مزمن ممکن است کمی طول بکشد، اما بدانید که وضعیت ناامیدکننده نیست. اگر در تلاش برای یافتن درمان مناسب هستید، به خاطر داشته باشید که راه ‌های مختلفی وجود دارد که می ‌توانید در طول این فرآیند از خود حمایت کنید، مانند تمرکز بر خوردن یک رژیم غذایی مغذی، داشتن فعالیت بدنی و تلاش برای داشتن خواب کافی.