ایده آل گرایی چیست و چه خطراتی دارد؟

از ایده آل گرایی چه می دانید؟

آیا شما هم از آن دسته افرادی هستید که برای اینکه نسبت به چیزی رضایت داشته باشید باید همه چیز کامل و عالی باشد؟ آیا پذیرفتن اشتباهات در خود یا دیگران برای شما دشوار است؟ آیا برای شاد بودن همه چیز باید بسیار خوب باشد و هیچ چیز هرگز به اندازه کافی خوب نیست؟ اگر پاسخ همه این سوالات مثبت است، شما یک فرد ایده ال گرا هستید.

ایده آل گرایی چیست؟

ایده آل گرایی به معنای تعیین استانداردهای بالا برای اهداف و تلاش برای دستیابی به آنها است. به گفته متخصصین مشاوره روانشناسی ایده آل ها و آرمان های ما مهم هستند. آنها به زندگی ما معنا و جهت می دهند. اما ما هرگز مانند ایده آل های خود نخواهیم بود!

ایده آل گرایی یا کمال گرایی یک ویژگی شخصیتی است که در اکثر افراد جامعه وجود دارد و می توان آن را در اختلالاتی مانند وسواس، افسردگی، اضطراب، خودکشی و اختلالات خوردن به وضوح مشاهده کرد. در سازمانهای امروزی، اشکال کمال گرایی مثبت و منفی را می توان در آن مشاهده کرد که تشخیص آن پیچیده و دشوار است.مدیریت افراد کمال گرا مستلزم صبر و حوصله زیادی است و در عین حال، باید شیوه خاصی از مدیریت بر آنها اعمال شود.

خطرات ایده آل گرایی:

• افسردگی و اختلالات اضطرابی
• عصبانیت
• تخریب روابط اجتماعی
• تعیین اهداف دست نیافتنی
• تربیت فرزند
• درس نگرفتن از اشتباهات
• ناامیدی اطرافیان و جامعه
• از تأثیر رسانه های اجتماعی دوری نکنید

ایده آل گرایی مثبت و سازگار

اما نوع دیگری از ایده آل گرایی وجود دارد که اگرچه آنها استانداردهای بالایی را برای خود تعیین کرده اند، اما از شکست نمی ترسند و نگران آشکارسازی کاستی های خود نیستند. آنها می توانند به آنچه بدست می آورند افتخار کنند. شکست و موفقیت هر دو برای آنها یک معنا دارد و آنچه مهم است این است که در مسیر اهداف و معیارهای شخصی قرار بگیرید. شکنجه گر یا منتقد داخلی وجود ندارد.

آنها از شکست های خود احساس شرم نمی کنند، بنابراین کمتر افسرده یا مضطرب می شوند. آنها می دانند که انسان بودن به معنای کامل بودن نیست و اگر مرتکب اشتباهی شوند، مستعد احساس گناه هستند. اگرچه احساس گناه یک احساس دردناک است، اما یک نیروی عملکردی در طرف جبران کننده است و بر خود و دیگری در طرف دلسوزی عمل می کند.

درمان ایده آل گرایی

راه درمان ایده آل گرایی این است که در مورد ضعف انسانی خود صادق باشیم و از تأثیرات مخرب استبداد بر روان ما آگاهی عمیقی داشته باشیم. حقیقت این است که زندگی انسان مملو از درد و سختی است. درد و ناتوانی در همه ما مشترک است و استانداردهای غیرواقعی فراتر از قدرت و ظرفیت ما است. انتخاب با ماست که خود را با معیارهای ناممکن بیشتر مضطرب، افسرده و درمانده کنیم، یا خود را با همه عیب ها و زخم های خود دوست داشته باشیم و در مواقع سختی و شکست کمی در آغوش خود آرامش داشته باشیم.

برای شروع با عشق به خود، ما به یک محیط ارتباطی ایمن و صمیمی مانند روان درمانی نیاز داریم تا بتوانیم با واقعیت ضعف انسانی خود روبرو شویم و با در آغوش کشیدن خود با شفقت و بار سبک، خود را از بار سنگین انتقاد از خود و شرمندگی رها کنیم. به بیایید فراز و نشیب های خود را از سر بگیریم.