روانشناس، روانپزشک یا مشاور؟ به کدام یک مراجعه کنیم؟

بسیاری از افراد برای کوچکترین مشکلات جسمی خود به پزشک مراجعه می کنند، اما درد و رنج ناشی از بیماری های روانی خود را به مدت طولانی با خود نگه میدارند و حاضر نیستند برای حل آن به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنند. از طرفی، حتی زمانی که مایل به رفتن هستند، هنوز نمی دانند که باید به روانپزشک یا روانشناس یا مشاور مراجعه کنند! این عدم آگاهی می تواند افراد را گیج کرده و از دستیابی به نتیجه دلخواه باز دارد.

چه موقع به روانشناس مراجعه کنیم؟

به عقیده مشاور روانشناس، افراد به همان اندازه که دارای مشکلات جسمی هستند، ممکن است به دلیل زندگی شهری، به همان میزان یا حتی بیشتر، درگیر مشکلات روحی و روانی نیز باشند. در واقع، وضعیت روانی ما، مانند وضعیت جسمانی، هر از گاهی دچار مشکل می شود. این مشکلات می تواند به دلیل سابقه قبلی و استعداد ژنتیکی ذاتی ما باشد.

افراد گاهی در زندگی و انتخاب هایی که با آنها روبرو هستند با اعضای خانواده خود دچار درگیری یا مشکلات ارتباطی می شوند. از سوی دیگر، هنگامی که افراد با بحران های زندگی روبرو می شوند یا به هر دلیلی دچار مشکلات روانی می شوند، وضعیت روحی فرد مختل می شود و علائم مربوط به آن در فرد به شکل ناراحتی و افسردگی، بی ثباتی رفتاری و … نمایان می شود. چنین علائمی می تواند باعث ایجاد مشکلات اضطرابی در روابط اجتماعی، زندگی شخصی و اجتماعی فرد شود. به طوری که جریان عادی زندگی او مختل می شود.

متخصص مشاوره روانشناسی معتقد است اگر فردی نتواند بر مشکلات خود و علائم روانی ناشی از این مشکلات غلبه کند، به تدریج مقاومت جسمی خود را از دست می دهد و ممکن است از انواع بیماری های جسمی ناشی از استرس و اضطراب رنج ببرد. بیماریهایی که از آنها به عنوان بیماریهای روان تنی یاد می شود. بیماریهایی که از مسائل روانی ناشی می شوند، اما در بدن افراد ایجاد می شوند. تا زمانی که منبع روانی آنها برطرف نشود، چنین بیماریهایی ریشه کن نمی شوند. در این زمینه است که یک روانشناس می تواند مفید و مفید باشد.

به کدام یک مراجعه کنیم؟ روانشناس، روانپزشک یا مشاور؟

تفاوت بین روانشناس، روانپزشک و مشاور چیست البته باید بین مشاوران و روانشناسان تمایز قائل شد. اگر فردی در تصمیم گیری های زندگی با مشکل مواجه است و نیاز به تصمیم گیری درست دارد، می تواند کمک کننده باشد. در حالی که در روانشناسی، به ویژه روانشناسی بالینی، هدف حل مشکلات روانی و بیماریهای عصبی است. بنابراین، این تمایز بین روانشناسی و مشاوره هنوز برای افراد و گاهی برای برخی از متخصصان مشخص نشده است. این عدم آگاهی باعث شده است مراجعه کنندگان به سراغ افراد مختلف رفته و به نتیجه دلخواه نرسند. توصیه است که وقتی فردی از مشکلات روانی رنج می برد، ابتدا باید با یک روانشناس بالینی مشورت کند تا مشخص شود که آیا فرد به درمان پزشکی و روانپزشک نیاز دارد یا خیر! در صورت لزوم شروع درمان دارویی در فرد؛ در غیر این صورت، با روان درمانی، فرد می تواند بر مشکلات خود غلبه کند. مشارکت بین تیم درمان، از جمله مشاوره خانواده، روانپزشک، مددکار، می تواند درمان را به سطح خوبی هدایت کند.

از چندین روش برای درمان استفاده کنید

مشکلات روانی هم بر بدن و هم بر رفتارهای فرد تأثیر می گذارد! به عنوان مثال، در افسردگی، تعدادی از انتقال دهنده های عصبی در مغز کاهش می یابد، یا برخی از هورمون های مغز مختل می شوند. دارو نقش اساسی در درمان مشکلات روانی ایفا می کند. بنابراین، امروزه در جهان نظریه ای وجود دارد به نام چشم انداز بیولوژیکی-روانی-اجتماعی؛ این بدان معناست که هر مشکلی که از نظر روانی برای افراد پیش بیاید، این مشکلات ناشی از عوامل بیولوژیکی-روانی-اجتماعی است. به عنوان مثال، هنگامی که فرد افسرده است، هم عوامل ژنتیکی و هم ساختارهای مغزی و هورمونی تحت تأثیر قرار می گیرد.

در عین حال، طرز فکر و شناخت بیمار نیز تغییر کرده و گاهی ممکن است الگوی ارتباط با خانواده و دیگران تغییر کند. در اینجا، تنها با یک روش درمانی، نمی توان با مشکل و بی نظمی بوجود آمده وارد جنگ شد. در چنین مواردی، لازم است از روشهای ترکیبی برای بازگشت بیمار به زندگی استفاده شود. این بدان معناست که فرد باید از دارو برای تنظیم جنبه های بیولوژیکی، بیوشیمیایی و بیولوژیکی مغز استفاده کند و برای بهبود ساختار شناختی و عاطفی فرد از طریق تکنیک های روان درمانی که استفاده می کند، به روانشناس بالینی مراجعه کند. از سوی دیگر، فرد به حمایت اجتماعی و محیطی نیاز دارد. این ترکیب همه اینهاست که درمان را ایجاد می کند. بنابراین، موقعیت روانشناس و روانپزشک یک موقعیت تکمیلی است و گاهی اوقات می توان درمان موثری را با هم به دست آورد. شبیه به فردی که پای او شکسته است، بنابراین فرد باید هم جراحی استخوان انجام دهد و هم دارو مصرف کند و به فیزیوتراپیست مراجعه کند.

آیا مصرف دارو اعتیادآور است؟

آیا مصرف دارو برای درمان اختلالات مانند افسردگی و … اعتیادآور است؟ به عقیده متخصص روانشناسی : “تصور غلط در جامعه ما این است که مواد مخدر اعتیاد آور هستند.” لازم به ذکر است که هر درمان یک دوره دارد. بیماران روانی یک دوره درمانی مشخص دارند که طولانی تر از سایر بیماریها است و شبیه سرماخوردگی نیست و فقط مدت کوتاهی را به درمان اختصاص می دهند. حداقل درمان در روانپزشکی و روانشناسی 6 تا 7 ماه طول می کشد. برخی بیماریها وجود دارند که درمان آنها یک عمر طول می کشد. چنین بیماریهایی هرگز تا آخر عمر بهبود نمی یابند و فقط یک روانپزشک یا روانشناس می تواند با تجویز داروها و دستورالعمل های لازم پیشرفت و تشدید بیماری را کنترل کند. متأسفانه بسیاری از مشتریان به این نکات توجه نمی کنند.

فرد به روانپزشک مراجعه می کند و داروهای تجویز شده را به مدت یک ماه مصرف می کند و در همان ماه احساس بهتری دارد. در نتیجه، او ناگهان مصرف داروهای خود را متوقف کرد. این امر باعث بازگشت بیماری و حتی تشدید بیماری می شود. این بیماران و مراجعه کنندگان گزارش می دهند که به این دارو معتاد هستند و هنگام مصرف دارو آرامش دارند، اما به محض قطع مصرف دارو، دوباره دچار اضطراب و علائم می شوند و دچار فروپاشی می شوند. این یک تصور بسیار اشتباه است، زیرا هنگامی که فرد دوره درمان را تکمیل نمی کند، نتایج لازم را به دست نمی آورد و هنگامی که مصرف دارو را متوقف می کند، مشکلاتی ایجاد می کند که به فرد احساس می کند به این دارو معتاد است به است.

منبع : سلامت نیوز